zondag 27 mei 2012

Het begin van het einde!


Het begin van het einde!

Sinds een tijdje heb ik het bloggen ontdekt om daar mijn maaksel te kunnen showen en ik kreeg er vele leuke reacties op van jullie. Daar ben ik heel dankbaar voor. ;)

Ik heb mijn hoofd nogal lang in het zand gestoken en gedaan alsof het nooit zo ver zou komen. De artsen zeiden het al jaren geleden, maar ik hield koppig vol. Ik blijf fröbelen en met name naaien. Het gefröbel is mijn passie. Iets verzinnen en dan maken, dat is geweldig! Dat ik het klimmen en lange wandelingen moest opgeven, vond ik minder erg, want ik had mijn gefröbel nog. 
Althans…….tot nu dus.

Maar gisteren kwam het besef ineens hard binnen, mijn handen werken niet goed meer mee. Rechts is gewoon zo krom dat ik ze niet meer recht kan buigen, naaien gaat gewoon lastig en ben snel veel te moe en pijnlijk om nog verder te gaan. Al zijn er nog al af en toe dagen dat ik toch nog wel kan, wel met veel gemopper en af en toe een traan. Erna heb ik gewoon veel meer last, maar dat heb ik er wel voor over, maar de dagen dat het niet gaat worden steeds meer en de momenten dat het wel kan, zijn zeer schaars aan het worden. Kort om…..ik zal ook een eind moeten maken aan mijn naaien.

Gelukkig heb ik wel al iets anders leuks gevonden, door met CorelDraw te tekenen, al moet ik mij wel leren het links netjes te tekenen en dan maar te hopen dat die kant een stuk langer duurt voordat ik die ook niet meer goed kan gebruiken. Ik heb ideeën genoeg en verzin telkens weer iets anders om te doen, ook al loop ik toch vaak tegen het feit aan, dat je je handen gewoon nodig hebt voor alles.

Klagen zit niet echt in me en ik vind het vreselijk als iemand me zielig vind, want dat ben ik zeker niet. Ik weet dat ik mega rijk ben, met twee gezonde actieve kinderen en een lieve man die mij met alles steunt. Geen idee wat ik zonder hem zou moeten doen. Dus ik ga gewoon verder en laat mij niet er onder krijgen, alleen zal dat wat ik maak nog veel minder zijn. Het was nooit mijn bedoeling om het op mijn blog over mijn reuma te schrijven, maar ik kom er uiteindelijk niet omheen.

Ooit was een reclame van het reuma fonds waar op een poster de sport of hobby spullen op te koop aan werden geboden vanwege reuma. Er was er ook eentje met een naaimachine en ik die reclame greep me toen aan, het zal je maar overkomen dacht ik toen. Wat ik niet wist is dat ik zelf ook reuma kreeg en uiteindelijk zelf ook op die plek zou staan, dat het niet meer gaat.

Wat ik nu met mijn webwinkel ga doen…..ik heb nog geen concreet idee. Misschien dat ik wel fröbelspulletjes of kinderspeelgoed ga verkopen, alleen dat ik het niet meer zelf maak. Misschien laat ik het wel door anderen maken, maar daar heb ik nog geen echt besluit in genomen. Misschien dat ik uiteindelijk wel helemaal ermee stop.

Het was de bedoeling dat als de kids beide naar school zouden gaan, dus januari 2013, dat ik eindelijk meer tijd zou hebben voor mijn zaakje en daar veel meer tijd in  zou kunnen steken. 2013 zou het jaar worden dat mijn zaak eindelijk eens goed ging lopen. Maar zoals het nu uit ziet, wordt 2013 het jaar dat het uiteindelijk helemaal stopt.  Misschien krijg ik dan wel weer tijd om lekker veel boeken te lezen.  Dat schiet er nu nogal regelmatig bij in. :)

Mijn Pfaff zal ik nooit weg doen, al is het maar om later aan mijn dochter te geven, die net zo graag naait als ik. Voor haar zal ik ook een beetje materiaal in huis houden, maar wat ik met die bergen voorraad en stof ga doen……..daar wil ik eigenlijk nog niet over nadenken. Maar gisteren is wel duidelijk geworden, zo gaat het niet meer verder.

Ik hoop niet dat ik jullie die het lezen nu in een mineur stemming heb gebracht, dat wil ik zeker niet. Want dat ben ik ook niet. Niet dat ik er blij mee ben, in tegendeel, maar ik zoek altijd het positieve in iets. Het zal ergens wel goed voor zijn en het zat er al veel langer aan te komen. Het was alleen nog de vraag van wanneer, stiekem hoopte ik dat het pas zou komen als ik oud was of liever helemaal niet. Maar dat was niet reëel en nu is het zo ver. 

What does not kill you, makes you stronger. 
Lichamelijk ben ik niet meer sterk, maar mijn hoofdje nog wel! 

Waarschijnlijk blijf ik wel verder bloggen, maar dan iets anders dan voorheen, hoe precies, daar heb ik nog niet over nagedacht. Maar dat komt nog wel, ;)
Ik blijf gewoon lekker  genieten van mijn heerlijke kids en mijn lieve man, want dankzij hun ben ik de koning te rijk. ;)

Liefs, Anna.